Początki Nowego Jedwabnego Szlaku sięgają roku 2013, kiedy to przewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej, Xi Jinpinga podczas jednej ze swoich wizyt w Kazachstanie przedstawił swoją koncepcję na Nowy Jedwabny Szlak, nazywany również zamiennie Inicjatywą Pasa i Szlaku. Wszystkie założenia miały jeden, nadrzędny cel – wzmocnienie pozycji Chin na rynku międzynarodowym. Dodatkowo umocnienie współpracy wszystkich państw, które położone są na trasie szlaku. Chińska koncepcja na Nowy Jedwabny Szlak zakłada, że transport w jego obrębie będzie obywał się przede wszystkim drogą kolejową oraz morską.
Nawiązanie do historii
Nowy Jedwabny Szlak częściowo nawiązuje do starego Jedwabnego Szklaku, którego historia sięga III wieku p.n.e., kiedy to trasa ta łączyła Chiny z Europą oraz Bliskim Wchodem. Taki stan rzeczy trwał aż do wieku XVII n.e. Tu warto dodać, że Nowy Szlak Jedwabny z założenia nie ma być jedną drogą, a całą siecią dróg. Pas ”lądowy” docelowo ma łączyć ze sobą Chiny oraz Azję Centralną i Europę. Natomiast pas ”morski” łączy Daleki Wschód z Bliskim Wschodem oraz Afryką. Do utworzenia nowego szlaku niezbędne było utworzenie całkiem nowej, odpowiednio dopasowanej do potrzeb oraz możliwości sieci dróg. Nimi własnie najszybciej i najdogodniej dane towary miałyby być transportowane.
Międzynarodowe przedsięwzięcie
Nowy Jedwabny Szlak to ogromne przedsięwzięcie, do którego bez przeszkód może przystąpić każde państwo, które wyrazi na to chęć. Jego idea opiera się na jak najbardziej świadomym kształtowaniu międzynarodowych stosunków gospodarczych zarówno pomiędzy państwami, jak i regionami czy instytucjami. Głównym pomysłodawcą stworzenia nowego szlaku są Chiny. Jednak odpowiedzialność za jego budowę ponoszą wszyscy jego członkowie, bez jakiegokolwiek wyjątku. Wszyscy członkowie zobowiązani są pomiędzy sobą do współpracy przede wszystkim w dziedzinie handlu czy prowadzenia wszelkiego rodzaju inwestycji, o zasięgu międzynarodowym, obejmującym nie tylko obszary Nowego Szlaku Handlowego. Aby jednak współpraca mogła przebiegać płynnie i bez jakichkolwiek zakłóceń, wielu członków nowego szklaku musiało popracować nad zniesieniem pewnych barier i zapewnieniu udogodnień w kontaktach handlowych czy inwestycyjnych, które objęły jedynie te obszary, instytucje czy państwa, które zdecydowały się przystąpić do współpracy w ramach Nowego Jedwabnego Szlaku.
Nowy jedwabny szlak – perspektywy
Pierwotnie zakładano, że dzięki pojawieniu się współpracy w tamach Nowego Jedwabnego Szlaku uda się połączyć handlową współpracę pomiędzy Chinami i Europą. Jednak nie wszystko poszło dokładnie tak, jak zakładał to pierwotny plan. Zanim jeszcze przystąpiono od budowania relacji handlowych i inwestycyjnych w ramach nowej współpracy międzynarodowej. Obecnie Chiny w światowej produkcji mają udział wynoszący około 25-30%. Dodatkowo są największym światowym, eksporterem. Jednak są kraje, które wprowadzają dość surowe ograniczenia z eksporcie produktów pochodzących z tego państwa do ich krajów (tu najlepszym przykładem mogą być Stany Zjednoczone). Dlatego pewne założenia Nowego Jedwabnego Szlaku ulegają drobnym modyfikacjom. Wszystko po to, aby zbudować długotrwałą współpracę handlową pomiędzy Chinami, a pozostałymi państwami rozlokowanymi na całej kuli ziemskiej. Chinom zależy na zbudowaniu współpracy, która będzie zakładała dbałość o interesy każdej ze stron. W ramach inicjatywny nawet te najdalej wysunięte prowincje Chin, na których znajdują się fabryki, mają zyskać nowe szlaki komunikacyjne. Znacznie przyspieszą one transport towarów z każdego, nawet najbardziej oddalonego zakątka.
